Posts By :

Nadia Poulou

10 ΧΡΟΝΙΑ Μεταφρασεις 150 150 Nadia Poulou
10 ΧΡΟΝΙΑ Μεταφρασεις

“Έχω την εντύπωση ότι είμαι η τελευταία αναγνώστρια ποίησης στην Ολλανδία”

(παραφράζοντας τον μεταφραστή Mario Molegraaf, από μια παλιότερη συνέντευξή του στο taal.gr)

Για το τεύχος 24 του Τεφλόν, που κυκλοφορεί αυτό τον μήνα, ανθολόγησα και μετέφρασα έντεκα ποιήματα της φλαμανδής ποιήτριας Μοντ Φανχάουαρτ (Maud Vanhauwaert). Αυτή η ανθολόγηση σηματοδοτεί δέκα χρόνια μεταφράσεων και ήταν η αφορμή για αυτό το αφιέρωμα, που ελπίζω να βοηθήσει τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες να γνωρίσουν κάποιες πτυχές της ολλανδόφωνης ποίησης.


ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ

Το καλοκαίρι του 2018, σε ένα φεστιβάλ της Αμβέρσας, είχα την ευκαιρία να πάρω μέρος στον “πύργο της Βαβέλ“, ένα από τα πρότζεκτ της Φανχάουαρτ. Από το κουβούκλιο του Radio Babel, διάβασα στα Ελληνικά ένα ποίημα του Jazra Khaleed και μια μετάφρασή μου σε ένα ποίημα του πιο διάσημου ποιητή της πόλης, του Πάουλ φαν Οστάιεν (Paul van Ostaijen).

Μεταφράζοντας τα ποιήματα της Φανχάουαρτ φέτος, σε μια χρονιά που άλλαξε δραστικά τη ζωή μας λόγω της πανδημίας, επέστρεψα νοητικά σε εκείνο το ταξίδι στην Αμβέρσα αλλά και στις προηγούμενες διαμονές μου στο Βέλγιο αλλά και την Ολλανδία, μια χώρα στην οποία είχα μείνει πολλά χρόνια και με την οποία με συνδέουν οικογενειακοί δεσμοί.

Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώ ότι το ποίημα της Φανχάουαρτ για την Αμβέρσα που παραθέτω στο τέλος αυτού του αφιερώματος, μιλάει τόσο για το παρελθόν αλλά και το παρόν της ξενιτιάς μου.

Μιλάει για όλες εμάς που μακριά απ΄τα σπίτια μας είμαστε τραυματισμένες, για τη συλλογική αποτυχία της γενιάς μου, η οποία δεν κατάφερε να αφήσει ένα ορατό στίγμα στην διαχείριση της πραγματικότητας που την ορίζει. Η γενιά που πλέον είναι τραυματισμένη και σκορπισμένη στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα, παλεύοντας με μια εύθραυστη επιβίωση που την έχει μετατρέψει οριστικά σε μια γενιά παροπλισμένη.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ

Προτείνω να τυπώσετε το παρόν και να το διαβάσετε με τον δικό του, τυπωμένο ρυθμό. Κάτι σαν μια ημερολογιακή ανθολογία ολλανδόφωνης ποίησης που σας παρέχεται δωρεάν.

Στη συνέχεια επιλέγω ένα ποίημα από κάθε μεταφραστική μου συνεργασία, και προς το τέλος σας αποκαλύπτω την μεγάλη ανατροπή με τον Πύργο της Βαβέλ. Αν σας αρέσουν, μπορείτε να αναζητήστε κι άλλα τέτοια ποιήματα στα λινκ που παραθέτω στο τέλος, στα τεύχη των περιοδικών που είναι διαθέσιμα online.

Ξέρω ότι στην εποχή της κατακερματισμένης προσοχής το πιο πιθανό είναι να ισχύει η ατάκα του Mario Molegraaf που παραφράζω στην αρχή, αλλά για την αντίθετη και κάθε περίπτωση, ένα έχω να πω:

Διαβάστε (αυτή την) ποίηση, κάνει καλό.


ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ποιησησ γραμμενησ στα αφρικαανσ (2010)

Το 2010, για το τέταρτο τεύχος του περιοδικού Τεφλόν, επέλεξα και μετέφρασα ποιήματα γραμμένα στα Αφρικάανς. Στον περιορισμένο χώρο αυτής της ανθολογίας προσπάθησα να συμπεριλάβω πιο γνωστά ονόματα όπως η Ίνγκριντ Γιόνκερ και ο Μράιτεν Μπράιτενμπαχ, αλλά και λιγότερο γνωστούς ποιητές και ποιήτριες.

Με αυτό τον τρόπο επιχείρησα να δώσω μια πρώτη ιδέα για την ποιητική ποικιλομορφία αυτής της τόσο πλούσιας, αλλά και τόσο πληγωμένης από την αποικιοκρατία και τον ρατσισμό χώρας.

Barend J. Toerien – Άτιτλo

Έμενε στο αγρόκτημά τους στη Φράιστατ,
ήταν νταντά, μάγειρας, κηπουρός, εργάτης, καθαρίστρια, όλα μαζί.
Η στολή του: ένα πουκάμισο, μία ποδιά,

κι ένα παντελονάκι που του ’πεφτε. Δίκυκλο είχε βαφτιστεί.

Τουλάχιστον αυτό τ’ όνομα ο καθηγητής του είχε βρει,
κι όλη του η φαμίλια. Κι εκείνος γέλαγε πλατιά.
Η γυναίκα, τα παιδιά του ήταν ανεπιθύμητοι εκεί,
κι έμεναν απ’ το αγρόκτημα μακριά. «Ναι μεν, αλλά»

η κυρία του καθηγητού με βέρα προφορά μιλάει:
«Το καλοκαίρι στις διακοπές πάει και τους βλέπει.
Η μάνα του έγραψε πως η γυναίκα του ξενοπηδάει
κι εμείς χωρίς τον Δίκυκλο δε θα ’μαστε όπως πρέπει.»

Ο καθηγητής, βαθιά χωμένος στην αγαπημένη του καρέκλα γράφει στίχους.
Θέλει τσάι, τον Δίκυκλο φωνάζει.


TOM LANOYE (2011)

περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 5

Ο Φλαμανδός Τομ Λανουά (Tom Lanoye, 1958-) θεωρείται από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες της γενιάς του. Είναι ένας πολυσχιδής δημιουργός που έχει να επιδείξει σημαντικό έργο σε πεζογραφία, ποίηση, θέατρο και περφόρμανς, ενώ με τις επιφυλλίδες του παραμένει ένας μάχιμος και απρόβλεπτος σχολιαστής της σύγχρονης πραγματικότητας.

Για το πέμπτο τεύχος του Τεφλόν ανθολόγησα και μετέφρασα έξι ποιήματα του αγαπημένου αυτού δημιουργού.

Ο Λανουά δεν διστάζει να λεηλατήσει ένα ευρωπαϊκό παρελθόν, πασπαλίζοντάς το με μια χρυσόσκονη αμερικάνικης προέλευσης. Διαθέτει την αιχμηρότητα των beat, αλλά όχι την αφαιρετικότητά τους. Πάνω απ’ όλα διαθέτει άφθονο χιούμορ και μια πηγαία αγάπη για τη ζωή, παρόλη τη ματαιότητά της.

Tom Lanoye – Πόκερ

Ήρθε η ώρα γι’ ανοιχτό παιχνίδι, αγαπούλα
μου. Τα χαρτιά στο τραπέζι. Έχω
δυο: τον εαυτό μου κι αυτά που γράφω. Δεν
αξίζουν πολλά, για να μην
πω τίποτα. Το δικό σου

χέρι είναι καλύτερο,
έχεις το σώμα σου
τουλάχιστον, κι αυτό δεν είναι
λίγο. Αλλά κρατάς και ψευδαισθήσεις
ακόμα, ένα σωρό. Κρατάς όλα
όσα υπάρχουν. Παρόλα αυτά πήρε το

ενδιαφέρον μου να ξεθωριάζει, δεν έχει νόημα
να το αρνούμαι. Κι εσύ θα το γνωρίζεις:
η συνήθεια είναι αρρώστια, απ’
το πρώτο λεπτό χτυπάει, και στο
τέλος καλύτερος ο χωρισμός.

Αλλά δεν θέλω να μιλήσω τώρα για όλα αυτά.
Ό,τι είναι να ’ρθει, θα ’ρθει. Μόνο:
δεν πρόκειται να μπλέξουμε με ενοχές.
Κι ακόμα λιγότερο με τη λησμονιά. Ότι, σε
αυτή τη χώρα των κλαψιάρηδων κι ευνούχων,

σ’ αυτή την εποχή των ασυμφωνιών,
της σαχλαμάρας, δύο ζωές υπήρξαν που
συναντήθηκαν, μ’ ένα πυροτέχνημα
μάταιων λέξεων, και την παρηγοριά
της παραζάλης των σωμάτων.


Dennis Gaens (2012)

περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 7

Για το έβδομο τεύχος του Τεφλόν μετέφρασα οχτώ ποιήματα του Ολλανδού ποιητή Ντένις Χέινς (Dennis Gaens), ενός αξιόλογου εκφραστή της νέας γενιάς ολλανδόφωνων ποιητών, με καταγωγή από το Ναϊμέχεν.

Dennis Gaens – ΚολΧοΖ ΙΙ

Η Λουίζ δεν έχει μηχανή ή κάτι που ν’ αξίζει να φωτογραφηθεί. Δεν έχει αγοράσει ποτέ της άλμπουμ ή κολλήσει συννεφάκια με ατάκες δίπλα σε πρόσωπα φίλων. Εδώ και πολύ καιρό το πήρε απόφαση να μείνει για πάντα στον δρόμο.

Όλα είναι φάμπρικα.

Ο Ραλφ χαραμίζει τις μέρες του στο πράκτικερ, εκεί όπου οι διάδρομοι έχουν νούμερα, οι βίδες μ6 ταιριάζουν σε παξιμάδια μ6 και πωλούνται σε συσκευασίες των είκοσι. Βρίσκει παρηγοριά στο (διάδρομος 16) λαμινάτ και στην (34) κόλλα μπισόν.

Όλα είναι φάμπρικα.

Η Φλο αλλάζει κάθε δυο μήνες νούμερο τηλεφώνου και λέει στον εαυτό της να κάνει μια νέα αρχή. Σε κάθε καινούριο άντρα συστήνεται σαν «Φλοράνς». Δεν φοράει κανένα ρούχο δυο φορές, εκτός από τις αγαπημένες της κάλτσες.

Όλα είναι φάμπρικα.

Την ημέρα η Λουίζ περπατάει στο τουριστικό μονοπάτι, πλασάρεται σαν φωτογράφος και κλέβει κάρτες μνήμης από αγνώστους. Ο Ραλφ ψεκάζει τις λέξεις «τόπος εγκλήματος» με κλεμμένα σπρέυ σε νεόδμητα κτήρια και βάζει σωλήνες κάθετα στις γραμμές του τρένου. Η Φλο κλέβει ρούχα απ’ τις απλωμένες μπουγάδες και παπούτσια από τα γυμναστήρια.

Ξέρω τους δικούς μου ανθρώπους. Είμαι μετά χαράς εδώ, αλλά ποτέ εντελώς. Ψελλίζω κάτι όταν το εννοώ στ’ αλήθεια και θα ’θελα να ουρλιάζω συχνότερα

(Όλα είναι φάμπρικα.)

μα με φοβίζει ο θόρυβος.


hugo claus, remco campert, adriaan de roover (2013)

Περιοδικό το Δέντρο, τεύχος 191-192

H Αμβέρσα υπήρξε ανέκαθεν μια μητρόπολη της φλαμανδικής και κατ’ επέκταση και της ολλανδόφωνης λογοτεχνίας, με έναν μεγάλο αριθμό λογοτεχνών να έλκουν την καταγωγή τους από εκεί, ή να βρίσκουν καταφύγιο στο μποέμικο και φιλότεχνο περιβάλλον της.

Για το τεύχος 191-192 του περιοδικού το Δέντρο, μετέφρασα τρία ποιήματα ολλανδών και φλαμανδών ποιητών, για αυτή την ιδιαίτερη πόλη.

Hugo Claus – Ρίμες για έναν ταξιδιώτη της Αμβέρσας
(αποσπάσματα)

Ο ήλιος είναι ένας πλανήτης της Αμβέρσας.
Η γη σταματάει στον Σχέιλντε.
Οι ανεμοστρόβιλοι ξεκουράζονται στο Χρούνπλατς.
Απ’ όλες τις μεγάλες πόλεις που θα πέσουν
η Αμβέρσα θα πέσει τελευταία,
μέχρι τον τελευταίο αυτόχθονα.

Μια εκδρομή. Ο Ζωολογικός Κήπος και το Ζάουντ.
Νότισμα από τηγανητές πατάτες και λουκάνικο.
Το καφέ ανεβοκατεβαίνει σαν καμπίνα πλοίου.
Το καφέ πεθαίνει απ’ τη δίψα.
Ψαλμοί, τσουγκρίσματα, ένα καψουροτράγουδο.
Κι ο κόσμος δεν μπορεί να μην σηκώσει το ποτήρι
στην λύπη του αλλουνού.

Όταν το σούρουπο κατέβει (ακόμη και για σένα),
όπως η δροσιά στο τζάμι,
όπως τα γυμνά σου πέλματα για πρώτη φορά
σ’ αυτή την μοκέτα, αυτό το ξενοδοχείο,
όταν ανησυχήσεις για τον διαβήτη σου,
όταν διώξεις την πεταλούδα απ’ το λαιμό σου.
Κι αν ακόμη εξερευνείς διστακτικά
την κουρτίνα, τα κρεβάτια, το μίνι μπαρ,
φοβού μη, ταξιδιώτη.
Κανένας φόβος δεν πρόκειται να σε γλιτώσει
απ’ την οσμή θανάτου του l’ art pour l’ art.

Απλωμένα στη βιτρίνα
τα πλάσματα της θάλασσας,
ο πολύχρωμος αστακός, ο θυμωμένος κάβουρας,
το αναξιόπιστο χέλι, η μελαγχολική γλώσσα,
η γελαστή ρέγγα.
Η πιο φτηνή είναι η σαρδέλα.
Το καλκάνι το πιο ακριβό.
Αλλά όχι, ακόμα πιο πολύ στοιχίζει το αγάπα τον πλησίον σου.

Ένα από κείνα τα παλιά τα σπίτια
Μια γιρλάντα. Της γιαγιάς η ποδιά.
Τα λουλούδια του τότε, έρικα,
ρόδο, τουλίπα, παιώνια.
Σε ανθολογώ στον βόμβο
των μελισσών που πέρασαν
στην οσμή της γύρης του τότε.


εκατο χρονια απο τον Α’ Παγκοσμιο πολεμο (2014)

Τον Ιούλιο του 2014 είχα τη χαρά να συμμετέχω στο αφιέρωμα που έκανε το περιοδικό Δέντρο (τεύχος 199-200) με αφορμή τα εκατό χρόνια από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Παρόλο που δεν πρόκειται για μετάφραση ποίησης, δεν μπορώ να μην αναφέρω εδώ αυτήν τη συμμετοχή, μιας και μου έδωσε την ευκαιρία να συστήσω στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό δύο άγνωστους “θησαυρούς”: το ημερολόγιο της Φλαμανδής πεζογράφου Βιργινίας Λόβελινγκ (Virginie Loveling, 1836-1923), το οποίο κρατούσε με κίνδυνο της ζωής της στην κατεχόμενη Γάνδη καθ’ όλη τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μια επιστολή του Ζίγκμουντ Φρόιντ για τον Πόλεμο, η οποία δημοσιεύθηκε το 1915 στο ολλανδικό περιοδικό De Amsterdammer.


kees klok (2014)

To 2014 μετέφρασα κάποια ποιήματα του ποιητή, φιλολόγου, ερευνητή και μεταφραστή της Ελληνικής γλώσσας και συγγραφέα Κορνήλιου Κλοκ (Kees Klok), τα οποία περιελήφθησαν στην ποιητική συλλογή του “Μια μέρα σαν αυτή” (εκδόσεις Λοξίας, 2014).

Kees Klok – Λουτρό θηλέων

Ήταν ένα καλοκαίρι με μόνο
ζεστές μέρες, κι εμείς
ξαπλώναμε στον ίσκιο
των σφενταμιών του καναλιού,
για να κλέψουμε, σπανίως
κάτι παραπάνω, από ένα περίγραμμα
πίσω από την περίφραξη
του λουτρού θηλέων.

Από τις ντουζιέρες ερχόταν
κάποιες φορές, δυνατές κραυγές ή
μια φωνή προειδοποίησης.

Υπήρχε ακόμη κάτι ανείπωτο,
κάτι που κάθε φορά τελείωνς
με έναν άντρα που κλείδωνε
τις σιδερένιες πόρτες
κι ύστερα έφευγε
στον ήλιο του δειλινού.


ολλανδοφωνη ιρακινη ποιηση (2014)

περιοδικό Τεφλόν, τεύχος 10

Για το δέκτατο τεύχος του Τεφλόν ανθολόγησα ιρακινούς ποιητές και ποιήτριες που γράφουν στα Ολλανδικά. Η πλειοψηφία τους είχε φτάσει στις Κάτω Χώρες διωγμένοι και διωγμένες από τον πόλεμο του Κόλπου. Μόλις βρέθηκαν σε ασφαλές έδαφος, κάποιοι από αυτούς όχι μόνο δημιούργησαν ποίηση και πεζά στη γλώσσα της νέας τους πατρίδας, αλλά έφτασαν να πάρουν και βραβεία για το έργο τους.

Προφανώς, παλιότερα η Ευρώπη είχε και αυτές της νησίδες. Στις μέρες μας, οι εικόνες από τα στρατόπεδα των προσφύγων που πολλά από αυτά τα ποιήματα περιέγραφαν δεν είναι κάτι απόμακρο αλλά η καθημερινότητα στα νησιά μας. Η καθημερινότητα στην οποία η νέα Ευρώπη κλείνει τα μάτια, γινόμενη συνεργός σε ένα τεράστιο ανθρωπιστικό έγκλημα.

Ibrahim Selman – Στην άκρη

Εκεί στο στρατόπεδο έχει
στρατιώτες
αγκαθωτό σύρμα
σκηνές
βράχους
πολλούς πρόσφυγες
και τεράστια βρώμα

Μια νέα γυναίκα
περνά μέσα από ένα σωρό βράχους
ένα σωρό ανθρώπους
ανάμεσα από ένοπλους στρατιώτες
μέσα απ’ την κουβέρτα που κουβαλάει
δυο μικρά πόδια χορεύουν
κλαίει σιωπηλά
και περπατά

Δεν κάνουν στην άκρη,
ούτε τα όπλα
ούτε οι βράχοι
ούτε το πλήθος
κι ο θάνατος εξουσιοδοτεί

paul van ostaijen (2015)

Paul van Ostaijen
Paul van Ostaijen, Το τσίρκο του Αγίου Πνεύματος, μτφ. Ν. Πούλου

Αν έπρεπε να διαλέξω μόνο μία από τις μεταφραστικές μου δουλειές, αυτή θα ήταν η ανθολόγηση ποιημάτων του Πάουλ φαν Οστάιεν (Paul van Ostaijen) για το δέκατο τρίτο τεύχος του περιοδικού Τεφλόν.

Ο φαν Οστάιεν ήταν ένας από τους θεμελιωτές του μοντερνισμού στη φλαμανδόφωνη ποίηση κι άφησε πίσω του ένα ποιητικό έργο εκρηκτικής πρωτοτυπίας, το οποίο αντλεί την έμπνευσή του από τους πειραματισμούς των ντανταϊστών και των εξπρεσιονιστών.

Η ποίηση του φαν Οστάιεν δεν έμεινε ποτέ στους κόλπους της αβάν-γκαρντ και των φιλολόγων, αλλά αποτελεί άρρηκτο κομμάτι της φλαμανδικής κουλτούρας. Σχεδόν κάθε φλαμανδόφωνος ξέρει στίχους ποιημάτων του όπως «Ο Μαρκ το πρωί χαιρετά τα πράγματα», ενώ το «Μπουμ τυμπανοκρουσία» έχει τυπωθεί μέχρι και σε μπλουζάκια.

Θεωρώ ότι η διαχρονικότητα του έργου του έχει να κάνει και με το σθένος της γλωσσικής και αισθητικής του προσέγγισης, η οποία διαλύει με χειρουργική ακρίβεια την αστική πραγματικότητα, δείχνοντας μέσω των θραυσματικών ρωγμών το κενό που οι αστικές προσποιήσεις πασχίζουν αδιάκοπα να καλύψουν, να αγνοήσουν.


dominique de groen (2020)

Για το εικοστό δεύτερο τεύχος του περιοδικού Τεφλόν, μετέφρασα οχτώ ποιήματα της Ντομινίκ ντε Χρουν (Dominique de Groen), μιας νεαρής φλαμανδής ποιήτριας η οποία στο έργο της χαρτογραφεί με ψυχρή αποστασιοποίηση τη νέα συνθήκη εκμηδενισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας από ένα –πανταχού παρόν– παγκόσμιο σύστημα παραγωγής και εκμετάλλευσης.

Dominique de Groen – Εργασία

Μια θηλιά εργατών στοιχειώνει 24/7
τις ίδιες διαδρομές ανάμεσα από τα νησιά
όχι προς και από τη δουλειά:
η μετακίνηση είναι η δουλειά
βάζει μπροστά την κεντρομόλο δύναμη
που κρατάει τους άξονες x, y και z
στη θέση τους
τα στοιχεία
μεταξύ τους συνενώνει
εκεί που η άμμος συνορεύει
με φλεγόμενα κοιτάσματα πετρελαίου
και λίμνες από πάγο συναντούν τον αραιό αέρα.
Χωρίς αυτή την εργασία
θα εξαφανιστεί η γη κάτω απ’ τα πόδια μας
θα εμφανιστούν σκουληκότρυπες
στις γκρίζες μέρες
δεν θα μείνει τίποτα
απ’ όσα χτίζονται
εκτός από έναν διάφανο βάλτο
ταυτοχρονισμού
μια αιωνιότητα χωρίς διαστάσεις
νεκρών αγγέλων
που στάζουν, σαπισμένοι, χαμογελαστοί.
Εκεί σέρνουν τα πόδια τους οι εργάτες
λευκασμένο υπόλειμμα
μιας ατέλειωτης σειράς προγόνων
συνωστίζονται στις πόρτες των εργοστασίων
παρακαλώντας για δουλειά
σε μια ομιχλώδη ενδοχώρα.
Τυλίγω τα χέρια μου γύρω απ’ τον λαιμό
ενός παγωμένου ζώου
και γίνομαι
άμορφη μάζα.


maud van hauwaert (2020)

Στις 10 Απριλίου του 2020 και σε ένα σεκάνς απόλυτα ταιριαστό με τη χρονιά που διανύουμε, ο Πύργος της Βαβέλ στην Αμβέρσα, το δημιούργημα της Φανχάουαρτ για το οποίο σας μίλησα στην εισαγωγή, κάηκε ολοσχερώς μετά από εμπρησμό. 

Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Φανχάουαρτ υπέγραφε τα αριθμημένα αντίτυπα της άρτι εκδοθείσας πολυτελούς έκδοσης του νέου της βιβλίου “Η πόλη μέσα μου” με τέφρα από τον πύργο, ενώ παράλληλα κινητοποιούσε την κοινότητα της πόλης για την δημιουργία του επόμενου installation, το οποίο στο μεταξύ είναι ήδη στα σκαριά. 

Η δύναμη πίσω από το αξιοπρεπές πένθος αλλά και την δράση που αρνείται να βαλτώσει στον διχασμό και τα χαλάσματα αλλά βιάζεται να ξαναφέρει κοντά τους ανθρώπους που σκορπίστηκαν από αυτά, αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό του έργου της Φανχάουαρτ.

Κι είναι ακριβώς αυτά που χρειαζόμαστε στην περίοδο που διανύουμε, όσο κι αν όλα προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.

Maud Vanhauwaert – Η έννοια του κοντέινερ

1.

Μακριά απ’ τα σπίτια μας είμαστε τραυματισμένες

οι κολόνες φωτισμού γέρνουν διακριτικά
πάνω απ’ όσους σκύβουν στους δρόμους

το βράδυ ανάβουν οι μικρές οθόνες
εκείνων που τηλεφωνούν στο σπίτι

σε μια παλάμη μια μητέρα
σε πολύ χαμηλή ανάλυση

οι γερανοί τρεμουλιάζουν στο νερό του λιμανιού
σε μια επιγραφή τρεμοπαίζει ένα γράμμα από νέον

η πόλη απλώνει τα πλοκάμια της
σε μια πόλη απόβλητων

συγκροτούμε τη Συλλογική Αποτυχία

2.

Είμαστε μακριά απ’ τα σπίτια μας, τραυματισμένες

πόλη γκρίζων απατεώνων
κρυμμένα χρυσά δόντια

μαύρα φώτα σ’ εύθραυστες λευκές γραμμές
σνιφαρισμένες σ’ έναν κόσμο ταραχώδη

μπλε φώτα περιπολικού το μεθυσμένο
πάρτι συνεχίζεται, άκυρες σειρήνες

ολοστρόγγυλες κόρες ματιών που εξαφανίζονται
σε μια πόλη σε μια πόλη σε μια πόλη

πού είναι η μητέρα μου, πού τα
χέρια της πάνω στον υγρό πηλό που περιστρέφεται

ας ήμουν εγώ η τρύπα στη μέση

3.

Είμαστε τραυματισμένες μακριά απ’ τα σπίτια μας;

στη στροφή απ’ τη μια μεριά η πόλη
κι απ’ την άλλη οι αναθυμιάσεις του λιμανιού

καπνισμένα γόμορα σε αποσύνθεση
γυμνά πουλερικά κι ένα ψάρι πρησμένο

λάμπει μέσα απ’ το πετρέλαιο
σαν μαργαριτάρι, ο αέρας τόσο πηχτός που στάζει

οι γερανοί στην αποβάθρα κοιτούν σαν ταριχευμένες
καμηλοπαρδάλεις, δες, πώς το φως διαπερνά

το νερό, οι λαιμοί σπάνε κι εμείς ​
χτενίζουμε πυρετωδώς την ακτή για κάτι

που να μη μας το ’χουν κλέψει

4.

Από μακριά τραυματισμένες είμαστε στα σπίτια μας

πόσο προσπαθώ μέχρι αηδίας
να ραφινάρω αυτές τις στροφές κανάλια

τρομακτικά για σκέψεις σε διαρκή κίνηση
οι προβλήτες θερμοκοιτίδες

εκεί όπου ο Σχέλντε ανασαίνει ανήσυχος
περνά ένα κρουαζιερόπλοιο˙ πάνω του

πληθωρικά πλήθη χαιρετούν
η φουσκοθαλασσιά σαν απειλή

για όλα όσα είναι ακίνητα και τετελεσμένα
σ’ αυτή την πόλη, κάτι ήσυχο

κι απροσδιόριστο κρατά κοντά μας την απόσταση


Τα τεύχη του Τεφλόν που αναφέρω εδώ και είναι online: Τεύχος 4 | Τεύχος 5 | Τεύχος 7 | Τεύχος 10

4 mei 2020 NL herdenking
ΠΕΡΙ ΕΠΕΤΕΙΩΝ 1024 650 Nadia Poulou
ΠΕΡΙ ΕΠΕΤΕΙΩΝ

Στην Ολλανδία, η 4η του Μάη έχει οριστεί ως ημέρα μνήμης αυτών που έχασαν την ζωή τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Φέτος, ο γνωστός Ολλανδός συγγραφέας Άρνον Γκρούνμπεργκ έδωσε μια διάλεξη στο Άμστερνταμ στα πλαίσια του εορτασμού, μπροστά σε άδειες καρέκλες αυτή τη φορά, λόγω των μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού. Ακολουθεί μια μετάφραση αυτής της ομιλίας.

Αναρωτιέμαι συχνά ποια είναι η χρησιμότητα των επετείων και συναθροίσεων όπως η σημερινή. Γιορτάζουμε διότι μας το επιβάλλει η παράδοση, ή διακυβεύονται περισσότερα;

read more
The soundscape of family suburbs 468 483 Nadia Poulou
The soundscape of family suburbs

 

In the European (and not only) family suburbs, the city noises and usual urban chaos have been pushed away in favor of a quiet living for more or less wealthy middle-class families and some older couples.

Commuters in the morning, playing children in the weekend: this is the soundscape of the quiet, family suburbs, right? read more

Humble
Humble 880 513 Nadia Poulou
Humble

A good friend of mine showed me a job vacancy of a multinational site for the function of online content creator. There was something remarkable about it. Next to the usual technical and other skills one would expect the ideal candidate to possess, the adjective “humble” was also included. read more

Wish you were here 150 150 Nadia Poulou
Wish you were here

Σε κάθε γεγονός που είναι γραφτό να μείνει βαθιά χαραγμένο στο συλλογικό υποσυνείδητο, όλοι θυμόμαστε πού ήμαστε όταν το ακούσαμε, όταν το μάθαμε.

Στην προκειμένη περίπτωση το θυμάμαι πολύ καλά κι εγώ εκείνο το βράδυ, όταν άκουσα τα νέα από το ραδιόφωνο, στο ταξί που με οδηγούσε κατευθείαν στην καρδιά των Εξαρχείων, για μια από μέρες συμφωνημένη μάζωξη.

Όμως ακόμα πιο πολύ, όταν σκέφτομαι το γεγονός, στο μυαλό μου έρχεται μια εικόνα από το βράδυ που είχε προηγηθεί, μια εικόνα ζωντανή, με κάθε λεπτομέρεια. Δεν είχε κλείσει ακόμη χρόνος από την επάνοδό μου στην Ελλάδα. Καθόμουν στους Χάρτες, στα Εξάρχεια, στα έξω τραπεζάκια με μια παρέα ετερόκλητη, λίγοι φίλοι, λίγοι απ’ τους άλλους. read more

Cancelled 150 150 Nadia Poulou
Cancelled

Home is where you’re actually happy to find out your flight from was cancelled.

Hologram 150 150 Nadia Poulou
Hologram

“We All Might Be Living in an Infinite Hologram”: the right title to kick-off weekend reads

Oktoberfest 2014
Metro 450 600 Nadia Poulou
Metro

At the exit of a metro station #Oktoberfest

Oktoberfest 2014
Fly 880 660 Nadia Poulou
Fly

Because all that people want to do is fly #Oktoberfest2014

Home Simpson at the airport security
Ritual 624 342 Nadia Poulou
Ritual

“Well, you are very organised”, the pleasantly social airport security employee told me after I had obediently unloaded all usual suspects (laptop, cosmetics etc.) from my hand luggage on the security belt.

“I’m doing this route at least twice a month”, I told her, “so it’s inevitable.”

“Well, I’m not sure”, she concluded. “Some people do the same routes several times a week, but never ever seem to get any better in it.”

Screenshot AD.nl
Badgasten 765 600 Nadia Poulou
Badgasten

“Iets positiefs”: of hoe het steeds meer lijkt alsof Nederlandse media er uitsluitend van en voor badgasten gemaakt zijn: http://ow.ly/xyJxq

L’enfer 150 150 Nadia Poulou
L’enfer

“Η κόλαση είναι οι Γάλλοι” (Δ. Καλοκύρης) #ekloges2014

Tasseography
Tasseography 600 450 Nadia Poulou
Tasseography

Brasserie im Literaturhaus Muenchen

Writer's block - the shrine (part 2)
Writer’s block – the shrine (part II) 800 677 Nadia Poulou
Writer’s block – the shrine (part II)

Neueus Museum, Nuremberg

 

Always
Always 800 600 Nadia Poulou
Always

Wall poetry, Nuremberg.

Grand Budapest Hotel
Friends 680 478 Nadia Poulou
Friends

With a little help from my friends….

(photo from here)

Spring
Spring 1024 768 Nadia Poulou
Spring
By National Library of Ireland on The Commons (Mystery Shoppers Uploaded by russavia) [see page for license], via Wikimedia Commons
Στις αγορές 599 600 Nadia Poulou
Στις αγορές

Πάνω, λοιπόν, που το ξαδερφάκι μας κατάφερε κι έβαλε δυο φράγκα στην άκρη, δυο ευρώπουλα για να το πω σωστά, μας κάλεσε η μάνα του και μας έκανε το τραπέζι. Πήγαμε, τι να κάνουμε, δεν βρίσκεις πάντα σπιτικό φαγητό της προκοπής στις μέρες μας. Πήγαμε και το ξαδερφάκι μάς εξήγησε πώς να σου μένουνε λεφτά στην αρχή του μήνα, ξέρετε, πριν αρχίσεις να πληρώνεις τους λογαριασμούς, τις δόσεις και τους τόκους. read more

Endless
Endless 700 711 Nadia Poulou
Endless

“I have only one left” said the kiosk owner when I asked him for two packages of pocket tissues.

He handed me the one on the photo.

“Are  you sure there is only one left?” – I asked.

City Lights Hugo Claus
Finest kind 640 538 Nadia Poulou
Finest kind

Flemish poetry of the finest kind in the legendary City Lights bookstore in San Fransisco.

Man vs machine
711 400 Nadia Poulou

Άγραφος κανόνας: μια θεωρημένη υπεύθυνη δήλωση του Ν 1599/1986 ισοδυναμεί συναινετικά με ισοπαλία επαναλαμβανόμενων κινήσεων, όταν αντίπαλος είναι η ελληνική γραφειοκρατία. Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, φυσικά.

Coffee & Cigarettes - the movie
Popularity 711 400 Nadia Poulou
Popularity

Low self-esteem suspicions now scientifically confirmed: “your friends are, on average, more popular than you”.

Bitterballen 150 150 Nadia Poulou
Bitterballen

Gelukkig weten we nu precies hoeveel bitterballen in een kroket passen: http://ow.ly/2bej90  #dutch-nirvana

Reports 150 150 Nadia Poulou
Reports

Post-modern engineering: writing reports for projects that don’t even exist yet.

Flying man with umbrella
Reminder 560 400 Nadia Poulou
Reminder

“Live and let print”

(Reminder to perfectionist translators uneager to leave their manuscript in the hands of editors they do not personally know.)

Package 150 150 Nadia Poulou
Package

I was expecting a package, so when the bell of the downstairs entrance rang, I was quick to open it. I was waiting behind the entrance door of our third-floor Munich flat and it took only a short while before I heard a voice and a loud bang on it. I opened it.

The postman, a young man of around 25 was standing there but instead of handing me over the package he was carrying, he shouted loudly and with visible anger to me.

“You are wasting my time, don’t you understand? When I ring downstairs, you have to wait for me with your door open and not have me looking for and knocking on your door.” He afterwards repeated his message one more time with different words but with the same loud voice.

“I think you lose more time now telling me these things, than if you just give me this package and leave” I told him.

He handed over the package, I signed. But he did not cease shouting:

“Next time, you wait here with the door open when you have a package delivered and not waste people’s time.”

“If it makes you feel better, then we do it like this from now on”, I ensured him and closed the door before he turned to walk away.

Obviously, a German postman never rings twice, as I just found out.